Deze Renault Clio GT heeft veel weg van topsporter Clio RS, niet alleen uiterlijk maar ook technisch. Alleen zit in het vooronder niet die geweldenaar van 200 pk, maar een evenmin slaapverwekkende 1,2-liter turbomotor met 120 pk.

Clio RS-Light, zou een passende benaming zijn, waarbij dat ‘light’ dan eigenlijk alleen op de motor slaat. Die is natuurlijk een stuk levendiger dan de 90 pk die in de basisversies zit, maar het complete onderstel van de GT smeekt als het ware om ietsje méér pit. Anderzijds is deze krachtbron, met zijn turbo en directe injectie wel erg comfortabel, met heel wat trekkracht onderin. Maar zeker als je het op de sportieve heupen krijgt, zou je wat meer ‘bite’ willen als je eens een keer stout onzuinig lekker door wilt trekken.

Géén handbak mogelijk
Komt het onderstel al een eind in de richting van de RS, maar is het wat zachter en daardoor wellicht wel zo plezierig, helemaal identiek is de standaard dubbelkoppelingsautomaat. Net als bij de RS kan hier géén gewone handbak besteld worden en ook al is dat precies zoals bij de sterkere Porsches van het moment, dáár wordt die voortreffelijke en razendsnel schakelende PDK van de Stuttgarters gemonteerd.

De EDC van Renault is helaas niet zo voortreffelijk. Het schakelen verloopt nogal traag, al is dat in deze GT wat minder irritant dan in de felle RS. Vooral als je de flippers onder het stuur gebruikt om op te schakelen, heb je het idee dat de bak eerst wakker geschud moet worden. Terugschakelen gaat trouwens wel vlot.

Van de flippers afblijven
Het beste is dan ook, in de GT althans, om de bak gewoon zijn automatische werk te laten doen. De schakelmomenten worden namelijk wel goed gekozen en dan valt het wat minder op dat het schakelen zelf stroperig verloopt. Het meeste plezier heb je gewoon als je van de flippers afblijft (trouwens doorgaans het beste advies) en dan rijd je ook het zuinigst.

Om even op dat laatste door te gaan: het officiële verbruik is een onhaalbare 5,2 l/100 km, zeker bij een zo vlot op het gas reagerend autootje, dat natuurlijk voortdurend probeert te verleiden tot leuke sprintjes. Dan moeten we zeggen dat ons gemiddelde verbruik van 7,2 helemaal zo gek niet is. De pijn in de portemonnee wordt daarbij verzacht door de leuke geluidjes dat met het sprinten gepaard gaat.

Leuk geintje
Wat geluid betreft heeft de GT een geinig gadget, want in het totale en uitgebreide infotainment-pakket zit ook de mogelijkheid althans in het interieur diverse uitlaatgeluiden te projecteren. Je kunt dan kiezen tussen bijvoorbeeld de brul van een race-RC, maar ook een oldtimer of een prehistorische motorfiets behoren tot de mogelijkheden. Voor eventjes leuk, helemaal om nietsvermoedende gasten aan boord te verrassen, maar snel vervelend. Niettemin, een leuk geintje.

Dat zou je trouwens de hele GT wel kunnen noemen. Een flinke dosis extra (rij)plezier bij een verder al prettige kleine auto. De grotere wielen (17 i.p.v. 16 inch) doen geen afbreuk aan het comfort, dat verder wordt gediend door erg lekkere sportstoeltjes en een goed in de hand liggend stuurtje. Ook de pedalen komen uit de sportwinkel, net als een rits verdere versierselen. Het hele interieur ademt die sfeer en dat is zeer aangenaam.

De GT-versie doet ook niet af aan de praktische bruikbaarheid van de Clio, want er zijn geen speciale onderdelen die bijvoorbeeld de kofferruimte aantasten en die bak is fors, goed bereikbaar en mooi glad afgewerkt. Vanzelfsprekend kan hij worden vergroot door de achterbank om te klappen, desgewenst gedeeltelijk.

Alleen winstpunten
Daarmee rekening houdend, heeft de Clio GT eigenlijk alleen maar winstpunten ten opzichte van de instapmodellen, want vooral het bochtgedrag en de wegligging zijn aanzienlijk verbeterd, waar ze al niet slecht wáren. De elektrische stuurbekrachtiging heeft zijn karakter wel verbeterd, maar een tikkeltje scherper sturen zou wel mogen. Ook hier overheerst het comfortgevoel.

Rekening houdend met het feit dat de GT-uitvoering al een aantal van de extra-pakketten (R-Link, TomTom-navigatie en klimaatregeling bijvoorbeeld) omvat die op de instappers tegen meerprijs worden aangeboden lijkt de prijs ons bepaald niet overdreven. Vijf mille meer dan de rijkst aangeklede 90-pk versie, de Dynamique, is dan echt niet te veel, voor dat toch lekkere motortje, dat puike weggedrag en die werkelijk erg leuke aankleding. Vast voor velen een reden om niét nog eens vier mille dóór te sparen voor de RS, zeker als je diens 200 pk als zinloos geweld bestempelt.

Kortom: het minpunt dat uitsluitend de EDC dubbelkoppelingsautomaat gekozen kan worden telt hier minder zwaar dan bij de RS – maar de concurrentie, vooral de Fiesta Sport, kent die verplichting niet –  is eigenlijk de enige negatieve melding die we over de Renault Clio GT hebben. Verder: très jolie.