De jongste editie van de Freelander, officieel als ‘2’ betiteld, staat mijlenver van het oorspronkelijke model dat in 1997 op de immense autotentoonstelling van Frankfort debuteerde. Die was er als drie- of vijfdeurs, een keuzemogelijkheid die bij de komst van de ‘2’ in 2003 werd gehalveerd: de erg Spartaanse driedeurs ruimde het veld.

‘Kleine Range Rover’
Sindsdien is de Freelander er per jaargang luxueuzer en comfortabeler op geworden, in zo’n drastische mate dat je gerust kunt spreken van een Range Rover op een iets kleinere schaal. En zelfs dát valt nogal mee, want waar de grote broer op een wielbasis van 2.92 m staat, brengt de Freelander het tot 2.66 m. Natuurlijk is dat meer dan één klasse verschil (de Discovery zit er nog tussen en die meet daar 2.89 m), maar het gaat er om dat de kleinste Land Rover alles behalve klein is.

Zeer ruim, eerder, met een hoogst bruikbare bagageruimte, die bovendien met een erg makkelijke cover aan te nieuwsgierige blikken onttrokken kan worden. De toegang tot de ‘kelders’ in de bagagevloer is trouwens ook al zo praktisch.

Dank aan Evoque
Het zijn verfijningen die de Freelander aan zijn luxe-broer Evoque heeft te danken, net als de geheel vernieuwde middenconsole, die er buitengewoon gelikt uitziet. Afgezien van de restyling daar, heeft ook de gedwongen sequentiële bediening (namelijk per draaiknop) van de onderstel-instellingen plaats gemaakt voor een wel zo handig rijtje drukschakelaars.

Dat zit trouwens niet meer in álle Freelanders, want ook al zullen de oorspronkelijke bedenkers van het SUV-concept (de Range Rover was de eerste in dat genre, als we een enkele vooroorlogse Amerikaan die je zo zou kunnen noemen even wegdenken) zich in hun graven rondwentelen de Freelander is inmiddels ook leverbaar met uitsluitend voorwielaandrijving. Een Bluf-SUV noemen we dat, maar voor ons vlakke land is dat doorgaans echt wel voldoende.

Terreinkampioen
Die Bluf-versie wordt alleen met de dieselmotor geleverd, de echte instapper dus, en de benzineversie is er uitsluitend met de permanente vierwielaandrijving die toch het handelsmerk van Land Rover vormt. Daarmee is hij nog altijd dé kampioen in het terrein, terwijl hij, dankzij de paar jaar dat BMW de eigenaar was, ook op geplaveide wegen goed uit de voeten kan. De Beiers hebben namelijk duidelijk gemaakt dat starre assen ook bij een terreinwagen hebben afgedaan en daarbij onderstreepten ze ook nog eens dat onafhankelijke wielophanging rondom ook in het ruwste terrein opperbest zijn mannetje kon staan.

Net als bij de grotere broers kunnen onderstel en aandrijving met die knoppen van het Terrain Response-systeem in vier standen worden gezet: Algemeen, Gras/Grind/Sneeuw, Modder/Sporen en Zand. Het werkt verbluffend goed en wie hiermee ergens vast komt te zitten heeft dat geheel aan zichzelf te wijten. Nieuwelingen in het terrein ervaren steile afdalingen altijd al het meest enge van die hobby, maar de Freelander regelt helemaal zelf op uitmuntende wijze. Van de pedalen afblijven en goed sturen is het enige wat je hoeft te doen en ook de hellingproef wordt door een automaat uitgevoerd.

King of the Offroad
King of the Offroad dus, maar ook op nette straten rijdt de Freelander lekker. Niet anders dan een grote personenauto, waarbij heel veel mensen de hoge zit en het bijbehorende goede uitzicht op het verkeer op prijs stellen. Dat van dat laatste niet altijd gebruik wordt gemaakt valt de Freelander – of welke SUV dan ook – niet te verwijten.

Bij dat goede weggedrag past ook het allengs zo verhoogde comfort prima. Je zit echt weldadig lekker in deze editie, met een afwerking die in niets meer aan de aloude Britse tijden doet denken. De huidige Indiase eigenaars van het merk hebben ook wat dat betreft de gezegende ingrepen van BMW ten volle gehandhaafd. Ook de gekozen materialen staat op topniveau.

Viercilinder turbomotor
Dan de belangrijkste vernieuwing: de viercilinder turbomotor die de plaats van de traditionele zespitter heeft overgenomen. We kenden hem al uit de Evoque en ook daar mis je die twee cilinders extra geen seconde, terwijl de 40 kg die hij minder weegt pure winst is. Afgezien van een 14% reductie van de koolzuurgasproductie, biedt de turbo (die een onmerkbare mate van turbotraagheid kent) een 7% hoger maximumkoppel en dát is voor een (trek)auto nooit weg. De tweeliter diesel geeft deze toch bijna 1,8 ton wegende Rover aantrekkelijk vlotte prestaties, die bij echt gebruik daarvan het officiële verbruik natuurlijk tot een volslagen fictie maken. Over de week die wij de Freelander te gast hadden noteerden we met voornamelijk stadskilometers gemiddeld 12.6 liter. Maar hij rijdt erg lekker en de zestraps automaat schakelt als een zonnetje.

Koppelingshulpje
De Freelander zou geen moderne luxewagen zijn, als hij niet met de nodige (optionele) gadgets was uit te rusten en een paar specifieke en opmerkelijke leggen we even nader uit. Ten eerste heeft de achteruitrijcamera niet alleen van die geprojecteerde lijnen die aangeven waar de auto terecht komt, maar als er een trekhaak aanwezig is (en dat is bij dit genre vaak het geval) wordt diens plaats ook op het, overigens zeer heldere, beeldscherm geprojecteerd, zodat je heel makkelijk een aanhanger aan kunt koppelen.

Wat ook heel comfortabel is, is de mogelijkheid de auto voor te verwarmen en de schakelklok daarvoor is vanaf zeven dagen van tevoren in te stellen. Lekker. En een zeer makkelijk, maar niet uniek hulpje is het voorschotelen van een lijst met commando’s die de spraakbesturing kan begrijpen. Als je eigenaar bent, dan ken je de meest gebruikte commando’s wel snel uit je hoofd, maar deze elektronische spiekbrief is een fijne hulp.

De Land Rover Freelander voor het komende modeljaar is er op een heleboel punten beduidend op vooruit gegaan. Vooral het comfort heeft weer een stuk gewonnen en die lichtgewicht turbomotor is een aanwinst. Samen met de ook al zo verbeterde nieuwe Range Rover maakt deze Freelander nog eens duidelijk dat het merk zeer wel vaart bij de Indiase eigenaars.