Een nieuwe auto ontwikkelen roept altijd vragen op. Wat kan en/of moet er beter, verzinnen we een nieuwe naam en gaan we voor evolutie of revolutie? Naar onze mening is de nieuwe Z4 serieus geëvolueerd. Dat blijkt niet alleen uit de lengte van de carrosserie – die nam 15 centimeter toe – maar ook uit de designtaal van de twee (vrouwelijke!) ontwerpers. Nee, een damesauto is het niet. De koets neemt atletische vormen aan en heeft een gestrekte flanken, meer nog dan zijn voorganger. Daardoor toont de nieuwe Z4 meer body en oogt-ie nog iets groter en krachtiger dan hij al is, zonder visueel afscheid te nemen van zijn oudere broers. Daar zorgt alleen al de breedgebekte neus wel voor!

Chique sportief

Voor het dak van de nieuwe Z4 eveneens een nieuwe weg ingeslagen. Terwijl de vorige generatie nog als Coupé met hardtop of Roadster met stoffen kap in de prijslijst stond, verenigt de kersverse telg beide varianten in één. Wat ons betreft een geslaagde actie. In dichte toestand oogt de Beier als een echte luxueuze Roadster-Coupé: een lange, krachtig gelijnde neus, twee stijlloze portieren en een kort, gedrongen achtersteven. Met een druk op de knop klapt het aluminium dak echter in (een deel van) de bagageruimte, waarna de Duitser wordt omgetoverd in een chique, gedistingeerde atleet. Zeker zo in deze Havanna-kleur met optionele 18 inch wielen. Je kunt de Z4 natuurlijk hebben zoals je wilt, met zwarte lak en een set vlotte spaakwielen komt het totaalplaatje weer heel anders over.

De cockpit van ons testexemplaar borduurt voort op een chique, maar sportief leefklimaat. Na de traditionele lage entree beschikken bestuurder en passagier dankzij de reeds genoemde groeistuip over meer leef- en aflegruimte; in de in de deuren uitklapbare portiervakken, het dashboardkastje en compartimenten achter de voorstoelen kunnen wij genoeg kwijt. Het coupégevoel schuilt er nog steeds in, met het dak in gesloten toestand zit je haardos dicht bij het dak, horen we de wind lichtjes suizen en geven de kleine portierruiten beperkt zicht. Toch bekruipt ons een overwegend behaaglijk gevoel. De sportstoelen verschaffen een royale, sportieve lage zit, waardoor deze BMW zich ook uitstekend leent voor lange afstanden. In onze demo is gekozen voor een witbeige nappalederen interieur onder de noemer Design Pure White, afgewerkt met sierlijsten van donker hout. Het combineert fraai met de wagenkleur en versterkt de rijkelijke kwaliteitsbeleving die BMW als vanouds voor haar modellen toepast. Voor het sportieve is deze sfeer aangevuld met aluminium accenten, zwart leder voor de bovenzijde van het dashboard en een fraai sportstuur – dat bovendien iets scheef staat.

Voor het opbergen van bagage is de nieuwe Z4 nog steeds niet in het leven geroepen, maar hoewel een inklapbaar dak uiteraard enige ruimte opslokt voor de bijbehorende techniek, nam het aantal maximaal beschikbare liters toe tot 310 liter. Dat wordt creatief aan de slag met weekendtassen, maar voor een dit type auto is dat allezins redelijk. Vlot naar de eindbestemming rijden en dan het dak er af. Inladen in open toestand wordt wel krap, de golfset moet dan wel erg lenig zijn...

Genieten geblazen

Over het prestatiepotentieel van deze Z4 kunnen we in principe kort zijn; buitengewoon. Onder de lange motorkap schuilt een krachtbron met de cryptische benaming sDrive35i. Het is de benzinedrinkende drieliter zescilinder met dubbele turbo, net als in de BMW 3-serie goed voor 306 pk en 400 Nm trekkracht. Een beresterk blok dat de 1500 kilogram wegende Z4 kinderlijk eenvoudig aan grootse prestaties helpt: de begrensde top van 250 zet geen maatstaven, maar de hondersprint voltooien in slechts vijf tellen doet wel de wenkbrauwen fronsen. Dit is zo flitsend snel, geen wonder dat BMW op dit vlak afziet van een M-versie...

Deze tot de voorbeelding sprekende sprintcijfers heeft de Z4 naast zijn biturbomotor ook te danken aan de nieuwe DCT-transmissie. Het is een geautomatiseerde handbak met dubbele koppeling, die sneller schakelt dan een automaat maar bovenal veel verfijnder werkt dan de gerobotiseerde SMG-bakken. Slechts in de file merk je soms enige slip bij gasgeven, anders zou je niet beter weten dan met een traditionele automaat onderweg te zijn. De bediening verloopt via een joystick in de middentunnel of via twee schakelpaddles op het stuur. Die laatsten roepen vragen op: met beiden kunnen op- of terugschakelcommando’s worden gegeven en dat vergt enige gewenning. Bovendien moet je beide handen op een vaste positie houden om er goed bij te kunnen.

In de praktijk is het schakelgedrag van de bak in de automaatmodus zo geraffineerd dat je slechts in enkele gevallen manueel wilt schakelen. Bijvoorbeeld om even te genieten van het tussengas dat wordt gegeven bij terugschakelen. De zescilinder snerpt dan verslavend en is dankzij de altijd bereikbare vracht Newtonmeters altijd klaar voor actie. De acceleratie is echter dusdanig dat genieten van het bijbehorende motorgeluid maar van korte duur is. Voor je het weet bereik je snelheden die door de sterke arm niet in dank worden afgenomen. Het is ook nooit goed. Op naar de Oosterburen dus, om af en toe je hart op te halen. Of gewoon kiezen voor de sDrive30i. Klinkt ook leuk, maar gaat niet zó rap.

M-eer plezier op afroep

Afhankelijk van de gekozen instelling van BMW’s adaptieve M-onderstel kun je het totale karakter van de Z4 verder naar eigen smaak afstemmen. Het systeem regelt niet alleen de mate van demping, maar heeft ook invloed op de parameters van de stuurbekrachtiging en motorrespons. De drie ‘smaken’ die aanwezig zijn – te weten Normaal, Sport en Sport+) bieden ruim voldoende onderscheid. De Normaal-modus is ideaal voor een uurtje ontspannen toeren; de transmissie kiest een hoge versnelling, sturen gaat wat lichter en de dempers zijn vergevingsgezind. Veel meer dan de vorige Z4 toont de nieuwe generatie zijn comfortabele kanten.

In de Sportmodus wordt de stuurbekrachtiging getemperd en zijn de dempers en transmissie bij de les. Ook deze instelling is gewoon geschikt voor dagelijks en langdurig gebruik en dus ideaal voor wie permanent in een sportieve bui is. De Sport+-setting maakt zijn naam waar, de DCT-bak schakelt onmiddellijk een versnelling terug en plots is de weg toch niet zo strak en vlak meer als we dachten. Leuk voor 'spielerij' op vers asfalt -helemaal omdat de tractiecontrole de teugels een beetje viert-, anders werkt deze alles-op-scherp-stand op den duur vermoeiend. Het is wel de juiste manier om het 1500 kg gewicht te verdoezelen, al zal de Z4 nooit aanvoelen als een veertje. Maar ach, die functie hebben zijn scheppers ‘m ook niet willen geven. Bij de Z4 draait het om sportief roadster-rijden, in alle gewenste luxe.

Met opties als verwarmde stoelen, adaptieve bochtenverlichting, dynamische cruise controle, Hifi Proffesional, grootlichtassistent en spraaksturing kun je het geboden rijplezier naar een nog hoger plan tillen. Dat het standaard prijskaartje voor deze sDrive35iA Executive-uitvoering (72 mille) een beetje, of heel veel wordt opgedreven, is dan bijzaak. Met minder geld op zak ligt het Z4-avontuur ook binnen handbereik, het feest begint bij 48.500 euro voor de sDrive23i, met 204 pk sterke zescilinder.