Veel autokenners weten nog wel dat de Eclipse vroeger – een decennium geleden – wel deel uitmaakte van het Mitsubishi-gamma in Nederland. Maar omdat de zaken niet zo florissant gingen, is er driftig gesnoeid in het aantal leverbare modellen. En daarvan zijn de Eclipse en bijvoorbeeld ook de Galant het slachtoffer geworden.

Dat is best jammer, want de Eclipse is in zijn jongste gedaante gewoon een lekker sportieve verschijning, die het imago van Mitsubishi zeker een opkikker zou kunnen geven. En dat kan het geteisterde Japanse merk goed gebruiken. Helaas zijn er geen middelen bij de Europese organisatie om dit model te voeren, want de ondersteuning in service, training en onderdelen kost natuurlijk behoorlijk wat. Maar de Europese Mitsubishi-organisatie steunt de Alkmaarse dealer Renses wel bij zijn inspanningen om de Eclipse uit Amerika naar Europa te halen. Per jaar komen er zo’n 25 stuks van de Eclipse in ons land op de markt en ze krijgen de gangbare garantie van drie jaar.

Maar het is dus een smakelijk model om te zien, die Eclipse. Een modieuze sportcoupé, met een lekker agressief front, een wigvormig naar achteren oplopende taillelijn en een fraai achterwerk met een subtiel spoilertje. Ook van binnen ziet de auto er gelikt uit. Keurig dashboard, mooi uitgewerkte middenconsole met als kritiekpuntje de iets te klein uitgevallen tellers voor je neus.

Jammer dat ons testexemplaar was uitgerust met een glazen schuifdak, want dat beperkt de hoofdruimte flink. Met bijna 1,80 meter zit je met je haar tegen het dak, zelfs als de stoel (elektrisch) in de laagste stand is gezet. De stoel zit op zich wel goed, maar het stuur mocht wat meer verstelmogelijkheden hebben. Achterin is er hooguit plaats voor kleine kinderen, of je gebruikt de ruimte om de achterbank neer te klappen en de bagageruimte te vergroten. Die bagageruimte is dankzij de grote achterklep goed te bereiken, al is de tildrempel aan de hoge kant.

De Eclipse is in Amerika leverbaar met keuze uit twee benzinemotoren. In de Eclipse GS huist een 2,4 liter viercilinder met 160 pk, de GT-versie heeft een 3,8 liter V6-motor met 260 pk. Voor beide versies is er keuze uit een handgeschakelde versnellingsbak en een automaat, maar we reden de Eclipse GT V6 met een vijftraps automaat.

Die is tamelijk enthousiast over acceleratie, want bij het wegtrekken vanuit stilstand lieten de aangedreven voorwielen niet zelden een piepje horen van een doorslippend wiel. Er is blijkbaar ook geen tractiecontrole aan boord, want in korte bochtjes wilde het binnenwiel ook nog wel eens doorslippen. Je moet dus een beetje behoedzaam gasgeven bij het wegrijden, maar zo gauw de auto rolt, kun je gewoon het volle vermogen benutten.

Dan blijkt de Eclipse een lekker sportieve brom te produceren, die ook op hogere snelheden (iets té) aanwezig is. En met de prestaties is helemaal niets mis, zolang je maar goed op het gaspedaal leunt, want de Eclipse GT heeft wel de neiging om snel door te schakelen naar een hogere versnelling. Bij het tankstation vonden we uit waarom dat is, want de Eclipse is niet bepaald zuinig als je hem lekker de sporen geeft: 1 op 7.

Een sportcoupé koop je echter niet om zuinig te rijden, maar voor zijn sportieve kwaliteiten en die heeft de Eclipse GT zeker. Hij stuurt lekker scherp en direct en de afstemming van het onderstel is zeker niet Amerikaans slap. Je kunt er behoorlijke bochtsnelheden mee halen, maar onderstuur is wel nadrukkelijk aanwezig vanwege de zware krachtbron voorin en de aangedreven voorwielen.

Nietemin is de Eclipse een prettige auto om in te rijden. Geen echte sportauto, maar wel sportief te rijden en toch behoorlijk comfortabel, niet in de laatste plaats vanwege de rijke standaarduitrusting. Over de kwaliteit van de auto hoef je je geen zorgen maken, want in Amerika wordt de auto geleverd met vijf jaar volledige garantie, tien jaar garantie op de motor en zeven jaar op de carrosserie.

In zijn duurste uitvoering – met Rockford Fosgate 650 Watt audiosysteem, zonnedak en automaat – kost de Mitsubishi Eclipse 47.950 euro.