Honda bewandelt zelden platgetreden paden in de autotechniek. Voor het in een nieuwe gedaante teruggekeerde topmodel Legend – dat was in ons land de afgelopen jaren niet leverbaar – zijn alle registers op het gebied van techniek opengetrokken. De meest in het oog springende noviteit is de aandrijving, die op zeer onconventionele wijze naar alle vier de wielen toe gaat.

Tussen de twee assen wordt het vermogen afhankelijk van de omstandigheden verdeeld. Dat kan variëren van 70 procent voor en 30 procent achter (bijvoorbeeld op de snelweg om de rechtuitstabiliteit te verbeteren) tot 30 procent voor en 70 achter (bij een wat sportievere rijstijl op een bochtige weg). Maar Honda heeft er nog iets heel bijzonders aan toegevoegd, want met behulp van elektronisch bestuurde koppelingen kan in bochten het buitenste achterwiel sneller draaien.

Dat heeft hetzelfde stabiliserende en onderstuur tegenwerkende effect als ESP, zonder de remmende en feitelijk energievernietigende werking van dat systeem. Simpel gezegd: je krijgt een duwtje in de goede richting. Honda noemt dit systeem Super Handling All Wheel Drive en in de praktijk werkt het verbluffend goed. We konden het uitproberen op de Grossglockner Alpenstrasse in Oostenrijk en we waren verrast door het neutrale bochtgedrag. En piepende banden bleven zelfs uit als we flink tekeer gingen met de Legend.

Het is wel jammer dat het rijplezier dat die mooie vierwielaandrijving te bieden heeft, een beetje wordt vergald door de motor en de versnellingsbak. Honda heeft op papier een sterke (295 pk) 3,5 liter V6-benzinemotor en koppelt die standaard aan een vijftraps automaat. Maar om echt kracht te ontwikkelen moet die V6 veel toeren draaien. En de vijfbak heeft veel te lange overbrengingen. De vijfde versnelling is een echte overdrive, zodat je eigenlijk maar vier rijversnellingen hebt om het gehele snelheidsbereik tot 250 km/h (de mogelijke topsnelheid) te bestrijken.

Niet voldoende dus en dat is jammer. Als je echt vlot wilt rijden moet je de kickdown veelvuldig gebruiken en dat is weer niet erg gunstig voor het verbruik. Bovendien blijven de sprongen tussen de versnellingen te groot. Volgens Honda wordt er wel gewerkt aan een nieuwe zestraps automaat, maar die is voorlopig nog niet beschikbaar.

Daarmee zijn we nog niet helemaal klaar met onze kritiekpunten, want ook over het uiterlijk van de Legend zijn we niet erg enthousiast. De designers lijken aan de voorkant geïnspireerd te zijn geweest door de laatste Opel Omega, terwijl de achterkant die wat gekunstelde Mercedes-trekjes vertoont. Weinig origineel en tamelijk anoniem.

In het interieur heeft Honda het allemaal beter voor elkaar, want dat ziet er best aardig uit, ook al is er geen echt aluminium gebruikt – maar wie doet dat tegenwoordig nog wel. Helaas slaagden we er niet in de airconditioning tochtvrij zijn werk te laten doen, dus is het mooi dat de standaard met leer beklede stoelen niet alleen verwarmd maar ook gekoeld kunnen worden. Het navigatiesysteem (ook al standaard) beschikt over spraaksturing, maar de Zuid-Nederlandse tongval in mijn Engels verpest misschien de herkenbaarheid, want geen enkel commando drong door tot de elektronica.

Gelukkig werkt de crashpreventie die Honda ons demonstreerde beter. Als de radar in de grille een obstakel te snel dichterbij ziet komen, begint de auto zelf al een beetje te remmen en spannen de voorste gordels alvast een beetje (maar duidelijk voelbaar) aan. Onderneemt de bestuurder nog geen actie, dan wordt er sterker afgeremd en worden de gordels nog wat strakker getrokken. Helemaal zelfstandig een noodstop maken, mag niet volgens de Europese regels, maar je raast in elk geval niet meer met volle snelheid bij je voorganger in de kofferbak en de veiligheidsgordels zijn er helemaal klaar voor.

Mocht het obstakel dat je raakt een voetganger zijn, dan heeft Honda een zachte landing voor hem/haar in petto. Want de motorkap wordt bij een botsing met een voetganger aan de achterkant een decimetertje opgetild.

Al die mooie techniek is standaard op de Legend. Opties kun je er niet bijbestellen en meer heb je ook niet nodig. Helaas maakt deze politiek de Legend wel prijzig en zelfs moeilijk te verkopen. Want voor de in de inleiding genoemde prijs heb je bij de Europese concurrentie heel prettige auto’s zoals een Audi A6 3.2 quattro en een BMW 540i (V8-motor). En zelfs uit Japan heeft de Legend concurrentie. Van een even zuinige als onwaarschijnlijk snelle Lexus GS 450 hybride.