Gewelddadig genieten

Een lach. Een enorm brede lach. Dat is het eerste dat de Mercedes-AMG A45 teweeg brengt, als we hem zien staan op het vliegveld van Dresden. De felle kleur groen knalt ons tegemoet. Het is een kleur die een supercar niet zou misstaan. Met zijn enorme zwarte 19 inch wielen en extreme spoilerkit is het met recht ook een superhatch.  

“Kan hier nog een spoiler? En hier dan? En hier?” Het moet een ronduit briljante bijeenkomst zijn geweest in Affalterbach, waar de huistuner van Mercedes gevestigd is. Het resultaat mag er zijn. Vinnen voorop, een flinke voorspoiler, een spoiler onder de diffuser en een achtervleugel waar menig rallywagen jaloers op is. En toen moest de dag nog beginnen.

Orkest

De A45 heeft geen motor, laten we daar kort over zijn. De A45 heeft 2,0 liter aan klankkast, uitmondend in vier orgelpijpen uit de hel. Het uiterlijk mag dan weinig anoniem zijn, het geluid is ronduit schreeuwerig. Begrijp ons niet verkeerd; dit is een goed soort schreeuwerig.

De flippers achter het stuur worden als trekkers. Haal ze over om het spervuur van decibellen naar nietsvermoedende omstanders te katapulteren. Schakel kort achter elkaar op en het wordt haast melodieus. 

“Bang! Plop! Pratatata! Bang!” Iedere medeweggebruiker, iedere voetganger en iedere fietser wordt vrijwel automatisch het publiek van dit hardrock viercilinder orkest. Je gaat terugschakelen en opschakelen, puur om te kijken welke klank je de uitlaat nu weer kunt laten produceren. Het  heeft een ronduit verslavende werking op je lachspieren, zo leuk is het.

De Hulk

Uiterlijk vertoon is het geenszins, want Mercedes-AMG heeft er alles aan gedaan om de prestaties ook nog scherper te maken. De A45 was al snel, maar is nu nog een flink stuk sneller. De overbrengingen van de derde tot de zevende versnelling werden korter en optioneel kun je hem nu krijgen met een mechanisch sperdifferentieel voor de voorwielen.

Het resultaat is een hatchback die supercars kan vernederen en wíl vernederen. Zelfs AMG’s eigen GT moet behoorlijk aanpoten om hem voor te blijven. Een sprint naar 100 km/h doe je in 4,2 tellen, maar dat is niet het hele plaatje. Hij heeft - mede dankzij dat differentieel - zo eindeloos veel grip dat een sportwagen van zeer goede huize moet komen om hem bij te houden als het bochtig wordt. 

Bomen voeden

De A45 is een auto waar je, of je het wilt of niet, een andere weggebruiker van wordt. Rijden is gewoonweg leuker. Je neemt de harde demping voor lief en voelt je meer verbonden met de weg. Je rijdt actiever, dynamischer en bent meer betrokken bij alles om je heen. Je functioneert eigenlijk op een compleet ander niveau, zonder dat dat veel energie kost.

De Mercedes-AMG A45 heeft een verbruik. Zo, dat is ook weer genoemd. Nee, zonder gekheid, als je normaal (lees: uiterst beschaafd) rijdt moet je een verbruik van 6,9 liter op 100 kilometer kunnen halen. Geef je toe aan je innerlijke kind, ben je vooral goed bezig om de bomen te voorzien van het nodige voedsel.

Even rust

Ben je het racen even beu, is hij in ‘Comfort’ een uiterst vlotte en redelijk stille reiswagen. Plek voor vier personen inclusief bagage, niet te groot, niet te klein. In zo’n moment van rust en bezinning, vroegen we ons af hoe er over een aantal jaren nou naar deze auto wordt gekeken. Kortom; wordt dit een klassieker, ja of nee?

De tijd zal het leren, maar wij denken dat hij alles heeft om in ieder geval een eervolle vermelding in de autogeschiedenis te krijgen. Driehonderdeenentachtig pk’s uit een 2,0 liter persen is gewoon een bizarre prestatie. De A45 mag wat ons betreft dan ook in een adem worden genoemd met een Lancia Delta Integrale of een Ford Focus RS. Auto’s die het leven nét dat beetje leuker maken.