Om dat uit te vinden, hebben wij de 4C geportretteerd naast een klassieker die z’n sporen al heeft verdiend. Deze Porsche 911E uit 1969. Niet geheel toevallig het jaar waarin Alfa furore maakte met de 33 Stradale, de inspiratiebron van de 4C.

911E
De 911E is maar korte tijd gebouwd, van 1969 tot 1973. Het was de opvolger van de 911L (Luxus) die overigens ook maar een kort leven had. De 911E is in het leven geroepen voor klanten die een meer comfortabele 911 wilden hebben. Dit model moest het gat vullen tussen de tamme 911T (Touring) en de sportieve 911S (Super). Uiterlijk verschillen ze nauwelijks van elkaar. Maar goed ook, want er zijn weinig auto’s die al 50 jaar direct als zodanig herkenbaar zijn en zó tot de verbeelding spreken als de Elfer. De ‘E’ staat voor het Duitse woord voor injectie: Einspritzung verwijzend naar het mechanische injectiesysteem dat werd gebruikt op dit model. Van de 911E zijn uiteindelijk 12.068 exemplaren gemaakt, ondermeer als Targa. Dit exemplaar is gebouwd in september 1969, en is voorzien van een 2 liter luchtgekoelde 6 cilinder motor. Goed voor 140 pk, op een gewicht van 1020 kg. Daarmee is de Porsche een fractie zwaarder dan de Alfa Romeo, die slechts 895 kg weegt. Dat maakt de Italiaan een vederlichte auto, wat overigens vooral op conto van de koolstofvezel monocoque kan worden geschreven: die weegt 65 kilogram.

Techniek
Motorisch doet de Alfa het compleet anders dan de Porsche. Hier 4 cilinders verbonden aan de voor dit merk beroemde 1750 turbobenzine motor. Deze is ‘opgevoerd’ tot 240 pk waardoor de topsnelheid op ruim 250 km/u ligt. De sprint naar de 100 gaat in minder dan 5 seconden. Vergeleken met andere moderne auto’s, komt de 4C wat spartaans over. Geen stuurbekrachtiging, slecht zicht naar achteren en enorme dode hoeken. Die twee laatste punten wennen snel, en het gebrek aan stuurbekrachtiging merk je alleen bij inparkeren. En dat valt ook te omzeilen, als je daar behoefte aan hebt. De start staat garant voor een enorm kabaal vanuit de (optionele) sportuitlaten. Daarna is het feest niet afgelopen, verre van. Tijdens het rijden hoor je de turbo aan alle kanten fluiten en sissen, bovendien zit de motor recht achter je oren. Het ontbreekt de auto aan een modern audiosysteem, maar dat heb je ook niet nodig. De auto heeft een alles overheersende standaard soundtrack.

Aan sound bij de 911E ook geen gebrek. Hier het typische geluid van een Porsche die je al van ver hoort aankomen. Daarnaast levert de uitlaat het nodige geplof. Maar we hebben hier te maken met een 45 jaar oude auto, dus we vragen niet het uiterste van hem. Dat is ook niet nodig om te bedenken waartoe de auto in staat is. Volgens de overlevering ligt de top van deze auto op 215 km/u, de 100 zou in 8 seconden zijn te halen. Maar wij durfden dat niet aan, we geloven het wel.

Headturner
Met de Alfa 4C is die vrees ver te zoeken. Kleine bochten, rotondes en lange rechte stukken. Het is een feest voor elke autoliefhebber. En een headturner voor iedereen op straat. Ondanks z’n kleine afmetingen is het een enorme blikvanger, sommigen denken dat we hier een nieuw soort Ferrari aan het testen zijn. Niets van dat al, hoewel de link niet heel ondenkbaar is want de Alfa wordt gebouwd bij Maserati. Allen onderdeel van de FIAT groep. De eerste exemplaren van de Alfa zijn niet aan te slepen, voor een vanafprijs van nog geen 60 mille. Voor een fatsoenlijke 911E moet (minimaal) eenzelfde bedrag worden neergeteld.

Kiezen?
De vraag is wat je liever hebt – een Duitser van 45 jaar oud of een hagelnieuwe Italiaan. Aan karakter bij beiden geen gebrek, noch aan charme noch aan plezier. De keuze is daarmee niet door ons voor u te maken, persoonlijker wordt het niet. Maar reken maar dat u in beide gevallen een legende binnen haalt. En in het geval van de Alfa, een klassieker in wording.

De auteur, die weet het wel. Vraag het hem maar, als u hem een keer spreekt.