In het typische Phantomzwart metallic staat hij op ons te wachten. De tweede Roadster, of cabrio als je dat liever hebt, van deze zomer. En weer is het een zescilinder. Als we een rondje om de TT heen lopen dan valt gelijk op dat het geheel wat minder lief aan doet dan de oude TT. De nieuwe is wat scherper gelijnd en is zodoende helemaal bij de tijd. Van voren valt de enorme grille op die tegenwoordig op elke Audi te vinden is dus ook bij de TT moet je even twee keer kijken voordat je hem in je spiegel herkent. De lampenpartijen zijn flink veranderd en zeker ten goede, ze maken hem een stuk stoerder en kunnen nu ook de macho heren onder ons er gerust plaats in nemen. Als we naar de achterzijde lopen dan zien we, gelukkig, geen spoilertje. Hij is er wel, maar je ziet hem pas bij 120 km/h verschijnen. Je kunt hem desgewenst ook laten zien door een druk op de knop, speciaal voor de ‘Show-off’ die met zijn TT voor een terrasje staat bijvoorbeeld. Pas op met deze actie, vrouwen associëren dit wellicht met andere zaken. Terug naar het uiterlijk van de TT. Deze wordt bij onze Roadster afgemaakt met schitterende, helaas optionele 18 inch velgen. Ze kosten wat, maar dan heb je ook iets. Als je plaats neemt in de TT dan zie je een interieur dat duidelijk is geïnspireerd op het oude model. De ronde ventilatieroosters en de bobbel boven het instrumentenpaneel doen je denken aan de oude TT. De stoelen voelen lekker sportief aan, het stuurtje is dat zeker. Door de platte onderzijde oogt het alsof het gemaakt is voor het circuit. Het wordt tijd om te rijden.

Met een druk op de knop verdwijnt de softtop, en zo hoort het bij een cabrio, in 12 seconden in de carrosserie. Dit kan tevens tot een snelheid van 50 km/h, erg prettig voor de schaarse momenten van zon in Nederland. Na het openen van de kap drukken we op de startknop en slaat de V6 zijn eerste klanken uit. Een diepe roffel is wat er uit de twee uitlaten komt en nodigen uit tot meer gas geven, wat we dan ook onmiddelijk doen. Binnen 6 seconden passeert de naald van de kilometerteller de 100 en vliegen we richting illegale snelheden. Dit alles gaat gepaard met steeds sterker wordende wind door de haren. Het elektrisch uitschuifbare windschot is echt een must. Tot een snelheid van 140 km/h is het goed te doen, maar daarboven kan er door de wervelwinden in het interieur niet meer met woorden gecommuniceerd worden en dien je over te gaan in gebaren. Het rijden zelf is redelijk safe te noemen. De grenzen liggen erg ver weg en zullen door de meeste bezitters nooit gevonden worden, maar dat kwam mede omdat wij de 3.2 V6 reden, die standaard voorzien is van het befaamde quattro systeem. Er is gewoonweg altijd grip. Zeker met nat weer is dit heerlijk en pas dan merk je echt het verschil met een voor- of achterwiel aangedreven auto. Onze TT was voorzien van de S tronic transmissie, oftewel de DSG bak van Volkswagen maar dat zeggen we niet, die er voor zorgde dat de TT niet alleen heel sportief te rijden is, maar ook zeer relaxed. De bak heeft de neiging om erg snel van verzet te wisselen, zodat je niet de hele tijd hoog in de toeren zit, wat ook nog eens gunstig is voor het verbruik. Onze testauto is uitgerust met magnetic ride. Dat is het adaptieve schokdempersysteem wat o.a. door Audi wordt gebruikt, welke het onderstel aanpast aan de wegomstandigheden en rijstijl van de bestuurder. Nou dat is niet overduidelijk te voelen, wie goed oplet zal bij een slechter wegdek de functie merken, maar in de algehele rijeigenschappen en veiligheid van de auto komt het zeker ten goede. Over veiligheid gesproken, in de test hebben wij uiteraard het remvermogen uitgeprobeerd en dat niet zonder een grote glimlach. De remweg van deze krachtpatser is erg netjes en tevens de alarmlichten die automatisch worden aangeschakeld bij een noodstop zouden verplicht moeten worden op elke auto.

Bekijks heb je zeker met deze TT. Vooral omdat hij nog erg nieuw is, maar ook omdat de vier ringen op de neus een enorme aantrekkingskracht op de mensen lijken te hebben. Persoonlijk zou ik de auto in een iets meer opvallende kleur laten spuiten, wit bijvoorbeeld, of rood als je dat liever hebt. Het doet de auto zeker goed en het is weer net even wat anders dan de rest van alle Audi’s op de Nederlandse weg. Met dik 60.000 euro is hij aan de prijzige kant, maar daar krijg je dan ook wel een hoop luxe en rijplezier voor terug. En aangezien de vier ringen op de neus pronken, zal hij redelijk zijn waarde behouden. Kortom, hij zal mooi op je oprit staan, maar je zal niet de enige zijn. Als de verkopen net zo verlopen als met het oude model dan zul je er nog een hoop gaan tegenkomen. Dat is leuk voor Audi natuurlijk, maar voor de eigenaren misschien wat minder.